ชั้นปิดผนึกภายนอกของตัวเก็บประจุเซรามิกแรงสูง โดยเฉพาะชั้นอีพอกซี ไม่เพียงทำหน้าที่เป็นวัสดุห่อหุ้มเท่านั้น แต่ยังส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อคุณภาพและคุณลักษณะโดยรวมของตัวเก็บประจุด้วย

 

ประการแรกและสำคัญที่สุด พันธะระหว่างชิปเซรามิกกับชั้นอีพอกซีคือจุดเชื่อมต่อที่สำคัญ การยึดเกาะที่อ่อนแออาจทำให้ความจุไฟฟ้าลดลง ดังนั้น ความหนาแน่นของจุดยึดติดเหล่านี้ส่งผลโดยตรงต่อความสมบูรณ์ของชั้นอีพอกซี ด้วยการยึดติดที่หนาแน่นขึ้น ส่งผลให้มีการปล่อยบางส่วนน้อยลง

 

ประการที่สอง ในระหว่างการทำงานของตัวเก็บประจุเซรามิกภายใต้สภาวะไฟฟ้าแรงสูงหรือการคายประจุ ความเครียดที่เกิดจากความร้อนจะเกิดขึ้น ความเครียดจากความร้อนที่เกิดขึ้นซ้ำๆ นี้ทำให้เกิดการขยายตัวและการหดตัวที่ไม่ตรงกันระหว่างส่วนประกอบหลัก ซึ่งนำไปสู่การแยกตัวของเรซิน ความสามารถในการกระจายก๊าซภายในตัวเก็บประจุลดลงอย่างมาก ในขณะที่ความเครียดบนชั้นอีพอกซีเพิ่มขึ้นอย่างมาก ส่งผลให้ตัวเก็บประจุเสียหายได้ง่าย

 

นอกจากนี้ เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปว่าหลังจากกระบวนการเผาผนึกที่อุณหภูมิสูง ตัวเก็บประจุต้องใช้เวลาพักฟื้นเพื่อบรรเทาความเครียดจากความร้อนผ่านกระบวนการทางธรรมชาติ ยิ่งใช้เวลาฟื้นตัวนานเท่าใด ความสามารถของตัวเก็บประจุในการต้านทานแรงดึงก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น จึงรับประกันคุณภาพที่สูงขึ้น ตัวอย่างเช่น เมื่อเปรียบเทียบตัวเก็บประจุที่ผลิตใหม่กับตัวเก็บประจุที่ผ่านการกู้คืนมาเกือบสองเดือน ตัวเก็บประจุแบบหลังมีความทนทานต่อแรงดันไฟฟ้าที่สูงกว่ามาก โดยบรรลุระดับ 80kV หรือมากกว่านั้น แม้ว่าจะทดสอบที่ 60kV ในตอนแรกก็ตาม

 

นอกจากนี้ การเลือกใช้วัสดุอีพอกซีอาจส่งผลต่อประสิทธิภาพของตัวเก็บประจุที่อุณหภูมิต่างๆ ตัวเก็บประจุเซรามิกแรงดันสูงบางตัวอาจมีประสิทธิภาพลดลงที่อุณหภูมิต่ำ ตัวอย่างเช่น หากอยู่ภายใต้อุณหภูมิเยือกแข็งที่ -30 องศาเซลเซียส รอยแตกอาจเกิดขึ้นเนื่องจากคุณสมบัติของอีพอกซีที่ไม่ดีที่อุณหภูมิต่ำเช่นนั้น หรือความไม่เข้ากันกับการขยายตัวและการหดตัวของชิปเซรามิก ด้วยเหตุนี้ ความเครียดที่ไม่สอดคล้องกันซึ่งเกิดจากความเย็นจัดจึงไม่สามารถลดปริมาตรลงได้เท่าเดิม ซึ่งนำไปสู่ความเครียดทางโครงสร้าง

 

การระบุปัจจัยเหล่านี้และรับรองคุณภาพของชั้นอีพอกซี ผู้ผลิตสามารถปรับปรุงประสิทธิภาพโดยรวมและความน่าเชื่อถือของตัวเก็บประจุไฟฟ้าแรงสูงได้